راهنمایی‌هایی غلط دیگران با زندگی ما چه‌می‌کند؟!!

به‌نظر من وقتی دیگران درباره‌ی موضوعی از ما نظر می‌خواهند؛ اگر درآن‌باره دانش یا تجربه‌ای نداریم، بهتر است سکوت کنیم.

یا خیلی محترمانه لب به عذرخواهی باز کرده و به کم بودن دانش‌مان اذعان کنیم.

اما بعضی از افراد هستند که طور دیگری رفتار می‌کنند!

برای آن‌که خودشان را فردی همه‌چی‌دان معرفی کنند که از هر چیزی سر در می‌آورد، به‌غلط شروع به حرف زدن می‌کند.

بدون این‌که سر سوزنی فکر کند که آن نظر ممکن است زندگی طرف مقابل را از هم متلاشی کند، لب به نظر دادن باز می‌کند.

آن‌شخص نیز با اعتماد کامل به حرف او؛ به‌سراغ مشکلش می‌رود و عیناً سخن او را به‌کار می‌بندد.

کافی است که نتیجه‌ی کار با آنچه او پیش‌بینی کرده بود زمین تا آسمان فرق داشته باشد.

خیلی راحت در چشمان آن شخصِ درمانده، نگاه می‌کند و می‌گوید:

« من اینو نگفتم.»

و در کسری از ثانیه حرفش را عوض می‌کند.

یا چنان گم‌و‌گور می‌شود که انگار به‌کلی چنین آدمی روی کره‌ی زمین وجود نداشته است!

کاش بیاموزیم که درباره‌ی هر موضوعی به‌راحتی حرف نزنیم.

کاش کمی انسان بودن را تمرین کنیم.

کاش وقتی درباره‌ی مسائل مختلف از ما اظهارنظر می‌خواهند، اگر در آن زمینه اطلاعاتی نداریم با حرف زدن بی‌خودی،حداقل آرامش طرف را برهم نزنیم.

سکوت کردن هزاران بار ،بهتر از مشورت دادن اشتباه است.

دیگران روی سخن ما حساب می‌کنند. پس حداقل نسنجیده حرفی را برای دانا نشان دادن خود نزنیم.