۲ سال از ورود ویروسی از دل چین به جهان میگذرد.
ویروسی بهنام کرونا.
اسمش هم عجیب است درست مثل ماهیت خودش.
ویروسی که هر دقیقه به یک شکل درمیآید.
همین ویروس کوچک، همهی کشورهای دنیا را با وضع بحرانی روبرو کرده است.
تمام کسبوکارها رو به تعطیلی میروند.
مردم افسرده و افسردهتر میشوند.
اما خب؛ با شرایط پیشآمده چارهای نداریم جز تحمل!
حالا که توفیقِ اجباری شده که در خانههایمان بمانیم، پس بهتر است از این روزها نهایت استفاده را ببریم.
مثلا اگر زمان زیادی است کتاب نخواندهایم، این لذت را به خودمان هدیه دهیم.
یا اگر همیشه بهدنبال فرصت مناسب بودهایم تا فیلمی که به ما پیشنهاد شده است ببینیم؛ چه زمانی بهتر از الآن؟!
گاهیاوقات برای انجام ندادن کارهایی که دوستشان داریم، بهانهمان کمبود وقت است!
بهنظر من اکثر اوقات ما از بهانهها سوءاستفاده میکنیم تا روی تنبلیمان سرپوش بگذاریم.
اکنون که فرصتش فراهم شده چرا از آن به بهترین نحو ممکن بهره نبریم؟!
بهتر است که واقعبین باشیم.
کرونا حالا حالاها مهمانناخواندهی دنیاست؛ باید با آن کنار آمده و زندگی کنیم.
بهتر است کارهایی که همیشه بهدنبال فرصت بودیم تا انجامش دهیم را همینالآن شروع کنیم.
هیچوقت برای شروع دیر نیست!