چسب زخم!

کاش قبل از اینکه دهان باز کرده و هر حرفی را به زبان بیاوریم، اندکی با خودمان فکر کنیم.

قلب شکسته‌ی آدم‌ها با ببخشید و معذرت می‌خواهم مثل روز اولش نمی‌شود.

اگر روی صحبت کردن‌مان کمی دقت کنیم، قطعا دیگر نیازی به دلجویی و معذرت‌خواهی نخواهد بود.

 

زخمی که نیاز به بخیه دارد با چسب‌ زخم بسته نمی‌شود.

کاش کمی بیشتر مواظب قلب یکدیگر بودیم.

 

در دنیایی که برادر به برادر، برادر به خواهر و… رحم نمی‌کنند، غریبه برای غریبه دلسوزی می‌کند؟!

 

نمی‌دانم چرا ما آدم‌ها انقدر بی‌احساس و سنگدل شده‌ایم!!

 

 

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *