با امر و نهی بیش از اندازه به کودکان، عزت نفس و اعتماد به‌نفس را در وجودشان به حداقل می‌رسانیم.
اجازه دهیم که کارهای ساده و راحت خودشان را انجام دهند.
با سپردن این قبیل کارها به کودکان، القا می‌کنیم که خودت بزرگ شده‌ای و از پس کارهای کوچکت برمیایی.
با مشاهده‌ی این رفتار ما، آن‌ها مشتاق می‌شوند که کارهایشان را به‌نحو احسن انجام دهند تا توسط ما تشویق شوند.
اگر هم نتوانستند کارشان را به‌خوبی انجام دهند؛ بدون سرکوفت زدن، کمکشان کنیم تا آن را به پایان برسانند.
بدین‌صورت آن‌ها تمایل پیدا می‌کنند تا کم‌کم کارهایشان را خودشان انجام دهند.
ما بزرگترها موظفیم تا حس اعتماد به‌نفس را در وجود کودکان پررنگ‌تر کنیم نه اینکه با تنبیه به آن‌ها بگوییم تو عرضه‌ی انجام هیچ‌کاری را نداری.
اگر به آن‌ها در بیشتر شدن اعتماد به‌نفس کمک کردیم کودک‌مان در آینده می‌تواند مستقل شود در غیر این‌صورت ممکن است همیشه وابسته به ما یا دیگران باقی بماند!