لیاقت یا بی‌لیاقتی؟!

نمی‌دانم چرا بعضی از انسان‌ها انقدر اصرار دارند که بی‌لیاقتی خودشان را به دیگران نشان دهند؟!

اگر تو به آن‌ها کاری نداشته باشی باز هم یک دلیلی برای دخالت در زندگی‌ات پیدا می‌کنند تا آرامشت را برهم بزنند.

اگر پاسخی به آن‌ها ندهی با وقاحت به رفتارهای زشتشان ادامه می‌دهند.

اگر پاسخ دهی تو را به بی‌احترامی محکوم می‌کنند.

واقعا گاهی می‌مانم که با بعضی از آدم‌ها باید چگونه رفتار کنم؟!

اگر محبت کنی می‌گویند که تظاهر می‌کنی.

اگر نسبت به آن‌ها بی‌توجه شوی و کاری به حرف‌ها و رفتارهای زننده‌شان نداشته باشی باز می‌گویند که تو بی‌عاطفه هستی!

گاهی درمانده می‌شوم از حرف‌ها و رفتارهای خاله‌زنکی‌شان که فقط نشسته‌اند تا پشت سر دیگران بدگویی کنند.

گاهی قطع رابطه تنها حلال مشکلات است تا آرامش خودت و خانواده‌ات بیش‌از‌پیش خدشه‌دار نشود.

گاهی حذف بعضی آدم‌ها که خودشان را خوبِ مطلق می‌دانند و دیگران را بدِ کامل، تنها و بهترین تصمیم است.

خوب است که توهم را کنار بگذاریم و کمی به رفتارها و اشتباهات خودمان نیز دقت کنیم.

بعضی‌ها انقدر مرموز هستند که دیگران را به شورش علیه‌ی شما وادار می‌کنند درحالی که فتنه‌ی اصلی خود آن‌ها هستند.

آن‌ها با حفظ ظاهر خودشان را بی‌گناه جلوه می‌دهند.

وای به‌روزی که چهره‌ی واقعی این افراد را بشناسی.

آنوقت تمام تصوراتت از آن‌ها زیر سوال می‌رود.

 

من ترجیح می‌دهم از کسانی که باعث بد شدن حالم می‌شوند دوری کنم تا اینکه خودم را عذاب دهم و مجبور به تحمل آن‌ها شوم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *