امروز روی صحبتم با کسانی است که سعی می‌کنند دیگران را به‌هر نحوی بیازارند و عقده‌گشایی کنند.
کاش این افراد، همان قدر که می‌کوشند نرمال به‌نظر برسند، به همان میزان انسان بودن را نیز می‌آموختند!
متنفرم از کسانی که خودشان را بی‌نقض می‌پندارند و دیگران را پر از عیب و مشکل می‌بینند.
کاش توهم خوب بودن خودمان و بد بودن دیگران را برای همیشه کنار بگذاریم.
کاش گربه‌کوره نباشیم تا خوبی‌های دیگران را فراموش و به‌کلی تمام محبت‌هایی که در حقمان شده است را با وقاحت کتمان کنیم.
اگر یکبار به‌واسطه‌ی رفتار زشت خود، از چشم کسی بیوفتید از قلبش هم بیرون خواهید رفت.
خود شما تعیین می‌کنید که در قلب دیگران حضور داشته باشید یا زیر پایشان!
هر کسی برحسب لیاقتش.
روزی می‌توانید چنان عزیز باشید که جایگاهتان روی سر دیگران باشد ، یا یک روز آنقدر خوار و ذلیل شوید که حتی لایق نباشید زیر کفش‌های آن‌ها قرار بگیرید !
پس بهتر است که این افراد را برای همیشه از زندگی و حریم خودمان هم‌چون زباله‌ای ساعت ۹ شب، به بیرون پرتاب کنیم!