انسانی که خودش را کامل و بی‌عیب می‌پندارد، بی‌شک از بیماری بی‌شعوری رنج می‌برد!
بعید می‌دانم در طول تاریخ شخصی بوده باشد که از روی خودشیفتگی و خودخواهی بگوید من کامل‌ترین آدم روی کُره‌ی زمین هستم.
البته بحث امروز ما با گذشته متفاوت است.
کافی است که اندکی اطرافمان را خوب نگاه کنیم، چیزی که به چشم می‌خورد باورکردنی نیست.
انسان‌هایی از خودراضی که می‌خواهند به یکدیگر بگویند من همه‌ی مسائل را می‌فهمم و قدرت درک تک تک موضوعات را دارم، اما تو نفهم‌ترین شخص در این کُره‌ی خاکی هستی!
جالب اینجاست که همین شخصِ همه‌چیزدان در بین دیگران معروف به بی‌ادبی و بی‌شعوری است، ولی خوب هم‌چون کَبکی که سرش را درون برف کرده است خود را به ندانستن می‌زند.
نمی‌دانم چگونه یک شخص می‌تواند انقدر بی‌شخصیت باشد که با به‌زبان آوردن حرف‌هایی که مصداق اخلاق و رفتار خودش است دل دیگران را بشکند.
اگر هم این شخص اندکی پول در جیب داشته باشد دیگر بدتر، به خودش اجازه می‌دهد هر آنچه لایق خود اوست به دیگران نسبت دهد.
گاهی‌اوقات انسان‌ها از زبان دیگران حرف‌هایی را می‌شنوند که جای آن زخم هیچ‌گاه بهبود نمی‌یابد.
در روزهای سخت زندگی است که می‌توانیم اطرافیانمان را بشناسیم و دوست و دشمن را از هم تشخیص دهیم.