زندگی

زندگی را بَهرِ کاری ساختند

هر کسی در حیاتش دیده است؛ زهر و عسل

تا به کِی خواهی نشست، زانو به غم؟

زندگی معنا شود در خنده‌ات

زندگی جانِ دوباره می‌دهد

زندگی شیرین شود هم‌چون عسل

گَر‌ خوری با خربزه خواهد کُشَد

زندگی پیوند خورَد بر باورت

زندگی جانِ دوباره می‌دهد

زندگی را بَهرِ کاری ساختند

تا به کِی خواهی نشست، زانو به غم؟

6 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *