من نویسنده‌ام!

هر انسانی باید آنطور که دوست دارد زندگی کند.

آنطور که می‌پسندد لباس بپوشد.

غذایی را که دوست دارد بخورد.

نوشیدنی مورد علاقه‌اش را بنوشد.

و…

این که من نویسنده‌ام؛ دلیل نمی‌شود که دیگران بگویند:

اگر فلان نوع لباس را بپوشی، به فلان خبر زرد فضای مجازی واکنش نشان دهی و… خواننده‌های بیشتری کارهایت را دنبال خواهند کرد.

برای من این نکته اهمیت دارد که دیگران من را همان‌طور که هستم بپذیرند.

آن‌ها من را باید با نوشته‌ها و داستان‌هایم قضاوت کنند نه نوع لباس پوشیدن یا علایق شخصی‌ام.

این درمورد همه‌ی مشاغل صادق است نه فقط نویسندگی.

ما فارغ از شغل و کارهایی که انجام می‌دهیم، انسان هستیم و حق انتخاب داریم.

پس این تفکر که اگر وارد شغل جدیدی شدی؛ باید متناسب با آن سخن بگویی و تغییر کنی، پذیرفتنی نیست.