بانو جان روزت مبارک.
زندگی در جامعهای که به زن نگاه ابزاری دارد سخت است.
در آگهیهای تلویزیونی از زن برای هر نوع تبلیغی از جمله:
خوراک، وسایل اولیهی زندگی و… استفاده میشود.
حضور زن در کنار مردان برای ضبط این آگهیها هیچ ایرادی ندارد؛ اما همین زن آنقدر آزادی ندارد که پایش را در استادیوم بگذارد!
دختر تا زمانی که در خانهی پدرش است تحت دستور پدر است و زمانی که ازدواج میکند تحت فرمان همسر!
پس او چهزمانی باید برای خودش زندگی کند؟
خیانت برای زن؛ جرمی نابخشودنی است اما برای مردان، اشتباهی قابل چشمپوشی!
کاش در جامعهی ما همانقدر که مردان را تحویل میگیرند زنان هم محترم شمرده میشدند.
کاش همانطور که در تلویزیون زنان پابهپای مردان برای تبلیغها حضور دارند، در جامعه هم با اعتماد به مردان میتوانستند روزگارشان را بگذرانند.
هر روز، روز توست بانو.
تو آنقدر قوی هستی که این همه محدودیت را بهدوش میکشی، اما باز هم میخندی و کانون خانوادهات را گرم نگهمیداری.
پس امروز و دیگر روزهای سال؛ مبارکت باشد ای زیباترین نقاشی خدا.