امید

آدمی با امید زنده است.

من به این سال خیلی امیدوارم.

حس می‌کنم که امسال قرار است که اتفاقات خوبی بیوفتد.

نمی‌دانم شاید هم اینجوری نشود، من که علم‌غیب ندارم!

اما دوست دارم که امیدوار باشم و به خودم انرژی مثبت بدهم.

شاید اسم آن تلقین کردن باشد نمی‌دانم!

اما اگر هم باشد تلقین به مثبت است پس پسندیده است و هیچ ایرادی ندارد.

دوست دارم اینجوری فکر کنم تا اتفاقات خوب و مثبت را به زندگی‌ام جذب کنم.

اگر از روز اول سال مدام به خودت بگویی چرا فلان‌جای زندگی اینطوری است، چرا فلان فرد این حرف را زد و… درواقع داری به خودت ظلم می‌کنی.

همه‌چیز را به خدا بسپار و با آرامش زندگی را پیش ببر.

من نمی‌خواهم از همین شروع سال جدید ذهنم را به مشکلات و سختی‌ها مشغول کنم.

زیرا کلمه‌ی سال من آرامش است پس باید به خودم هم آرامش بدهم.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *