امروز روی صحبتم با کسانی است که سعی می‌کنند دیگران را به‌هر نحوی بیازارند و عقده‌گشایی کنند. کاش این افراد، همان‌ قدر که می‌کوشند نرمال

نمی‌دانم چرا بعضی از انسان‌ها انقدر اصرار دارند که بی‌لیاقتی خودشان را به دیگران نشان دهند؟! اگر تو به آن‌ها کاری نداشته باشی باز هم

گاهی برای زنده ماندن احساساتِ خودت، باید قیدِ زندگی در کنار بعضی از آدم‌ها را بزنی. اگر بسوزی و بسازی؛ اگر خَم به اَبرو نیاوری

از انتشار اولین پستم در سایت، دقیق یک سال گذشت. از همان شب، به‌سرعت شروع کردم به تایپ کردن داستان‌ها و دیگر نوشته‌هایم در سایت.

کاش آن روزی از راه برسد که دیگر نگران فردا و روزهای بعدی‌اش نباشیم. کاش همه‌چیز آنطوری پیش برود که شب‌ها با نهایت آرامش به‌خواب

بعضی‌ها آنقدر بی‌لیاقتند که اگر دستت را در عسل بزنی و در دهانشان بگذاری باز هم با وقاحت می‌گویند عسل‌اش طبیعی نبود! خوبی کردن به

امید بزرگترین گمشده‌ی این روزهای زندگی من و هم‌نسل‌های من است. همیشه به ما آموخته‌اند صبر کن تا روزهای خوش زندگی از راه برسند! ولی